Andrzej Kwieciński

Andrzej Kwieciński

urodził się 11 czerwca 1984 w Warszawie. Studiował na wydziale kompozycji Koninklijk Conservatorium Den Haag (Królewskiego Konserwatorium w Hadze, Holandia) w klasie Richarda Ayersa, Diderika Hakmy-Wagenaara, Martijna Padding, Yannisa Kyriakidesa oraz Louisa Andriessena. Jego utwory były wykonywane na wielu koncertach i festiwalach, takich jak Festiwal Prawykonań, Gaudeamus Muziekweek, Klang!, Musica Polonica Nova, Turning Sounds, Warszawska Jesień i przez takie zespoły jak Lutosławski Quartet, Matangi Quartet, Royal String Quartet, ensemble proton, Nieuw Ensemble, Ensemble Resonanz, Orkiestra Aukso, Orkiestra Gulbenkian czy Sinfonia Varsovia.

Otrzymał nagrodę i stypendium Ministra Kultury (2005-2006), stypendium Holenderskiego Ministerstwa Kultury „Huygens Scholarship” (2008-2009) oraz stypendium Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego (2010). W 2012 roku, w ramach programu prowadzonego przez Instytut Muzyki i Tańca, Andrzej Kwieciński był kompozytorem-rezydentem w Filharmonii Łódzkiej. W 2010 roku otrzymał 1. nagrodę na Konkursie Kompozytorskim ‘Young Masters XXI’. W 2012 roku był nominowany do Gaudeamus Prize. W 2014 roku na 61. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów jego utwór „Canzon de’ baci” otrzymał pierwszą lokatę w kategorii kompozytorów do 30. roku życia, rekomendację w kategorii ogólnej oraz nagrodę specjalną International Music Council oraz Radio France.

Abstrakt

Fiasko: porażka w muzyce jako niezbędne narzędzie pracy kompozytorskiej

Czym jest fiasko? Jak może stać się narzędziem przyczyniającym się do rozwoju twórczego kompozytorów? Porażka (na każdym polu) jest przecież jednym z największych koszmarów każdego twórcy. Często utożsamia się ją z traumatycznym przeżyciem. Jak jednak można przekuć porażkę na pozytywne, rozwijające doświadczenie? W jaki sposób przełożyć to co „emocjonalne” na to, co „racjonalne”? Zrozumienie, zdiagnozowanie, a także próba naprawy błędów kompozytorskich jest bardzo ważnym – o ile nie najważniejszym – elementem metod pracy każdego kompozytora. Podczas wykładu dokonam wiwisekcji pierwszej wersji utworu [P|PE(s)]64. Wspólnie ze słuchaczami zastanowimy się, co można było zrobić się lepiej i dlaczego.