Zuzanna Bolon

Zuzanna Bolon

Skrzypaczka, teoretyk muzyki, pedagog. W pracy teoretyka stara się wiązać zagadnienia wiolinistyczne ze współczesną myślą o muzyce. W kręgu zainteresowań stawia ekspresję, na czele z topiką, a obecnie także zagadnienia z zakresu performatyki i humanistyki w kontekście muzycznym. Pracę naukową łączy z wprowadzaniem najmłodszych w arkana sztuki muzycznej, jako nauczyciel gry na skrzypcach i przedmiotów teoretycznych w Szkole Muzycznej I st. w Słomnikach.

Abstrakt

Gatunek jest niczym bumerang: ma zdolność powracania do świadomości. W swojej wypowiedzi pochylam się nad istotą gatunku sensu largo, wychodząc od tez myślicieli takich jak Michaił Bachtin czy Gerard Genette, ale także sensu stricto – koncertu skrzypcowego. Jaką potencjalność kryje w sobie gatunek koncertu? Czy koncert skrzypcowy i koncert fortepianowy, choć przynależące do tego samego gatunku, są sobie tożsame genologicznie, czy predestynować mogą do posiadania własnych potencjałów idiomatycznych? Biorąc na warsztat cztery wybrane koncerty skrzypcowe kompozytorów polskich z XX i XXI wieku, stawiam także pytania o potencjalność obecności bądź rezonansu w utworze osobowości muzycznej wykonawcy (Pawła Kochańskiego u Karola Szymanowskiego, Anne-Sophie Mutter u Krzysztofa Pendereckiego, Kai Danczowskiej u Henryka Jana Botora, Marcina Markowicza u Pawła Mykietyna), ujawniającą się zarówno na etapie tworzenia dzieła przez kompozytora, jak i w dalszych konkretyzacjach i interpretacjach wykonawczych.