Doktorantka Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, absolwentka specjalności Choreografia i Teoria Tańca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz specjalności Rytmika na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. W roku 2018, tancerka Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”. Współpracowała z Filharmonią Narodową w Warszawie w ramach cyklu koncertów „Spotkania z Muzyką”. Autorka artykułów w czasopismach naukowych i publikacjach zbiorowych. Swoje prace artystyczne i badania naukowe prezentuje w Polsce i za granicą, m.in. w Carnegie Mellon University i Kresge Theatre w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W zakresie zainteresowań badawczych zajmuje się teorią rytmiki Émile’a Jaques’aDalcroze’a oraz analizą relacji muzyki i ruchu dzieł choreograficznych. Członkini Polskiego Forum Choreologicznego.
Solowa RUCHowa interpretacja muzyki Rekonesans w stronę związku sztuk
Artystyczna nadbudowa rytmiki Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a ukazuje silny związek dzieła muzycznego z ruchem ciała ludzkiego. Intencją autora kreacji artystycznej jest ucieleśnienie partytury muzycznej w koncepcji ruchowo-przestrzennej oraz przygotowanie odbiorcy do pogłębionej percepcji utworu poprzez słuchowo-wzrokowe doświadczenie. Émile Jaques-Dalcroze podkreślał jednak, iż ,,kwestia nie polega na tym, by w ruchowej interpretacji uwidocznić wszystkie szczegóły muzycznych rytmów”. Witold Lutosławski w wypowiedzi dotyczącej sztuki tanecznej sprzeciwiał się zawężeniu roli muzyki do funkcji wyłącznie akompaniamentu oraz ruchowo-cielesnemu materializowaniu partytury. Można wnioskować, że poddanie w wątpliwość dosłownego odzwierciedlania sztuki dźwięków, a w szczególności rytmiki – w ruchu, mogło łączyć się z obawą muzyków przed uzyskaniem efektu ironicznie określanym jako MickeyMousing. Celem wystąpienia jest zatem próba zbliżenia się do istoty i znaczenia solowej ruchowej interpretacji utworu muzycznego na przykładzie III Symfonii” Janusza Orlika stworzonej do III Symfonii pieśni żałosnych Henryka Mikołaja Góreckiego oraz wybranych fragmentów artystycznego dzieła doktorskiego referentki. Autorka zaproponuje analizę muzyczno-choreograficzną oraz definicje relacji muzyki i tańca: autonomicznej, skontrastowanej, dialogicznej i ścisłej zależności.