Annika Mikołajko-Osman
Magister sztuk muzycznych oraz wokalistyki, sopran koloraturowy, multiinstrumentalistka, absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie na Wydziale Edukacji Artystycznej i Rytmiki oraz Wydziale Wokalno-Aktorskim, absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach oraz studiów podyplomowych z zakresu Zarządzania Kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wykonujeprzede wszystkim muzykęwspółczesną. Obecnie przygotowuje pracę doktorską w Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie związaną z wykonawstwem muzyki współczesnej z pogranicza gatunku teatru instrumentalnego i performansu.
Abstrakt
Istnieje szereg umiejętności, które niejednokrotnie potrzebne są śpiewakowi do wykonywania utworów współczesnych. Coraz częściej współczesne utwory kameralne wymagają od śpiewaka umiejętności jednoczesnego śpiewu i gry na instrumentach. Niezbędna okazuje się zatem umiejętność koordynacji iniezależności ruchowej rąk.Dodatkowe czynnościzwiązane z grą na instrumentachnie tylko tworzą kolejną warstwę dźwiękową, ale są również powodem, dla którego warstwa wizualna mocno zespolona zinstrumentalnym materiałem muzycznym, ale nie zawsze zgodna z warstwą semantyczną utworu, pozwala kompozytorom zawrzeć dodatkowe znaczenie.Utworywymagające multidyscyplinarności wykonawcy zawierają w sobie potencjalny ładunek teatralny, który dodatkowomoże zostaćzaakcentowany wykorzystanymi w nich technikami rozszerzonymi głosu oraz instrumentów. Odczytanie zawartego w utworze teatralnego potencjału i wykonanie go jakutwór z gatunku teatru instrumentalnego pozwala na wydobycie jego ukrytego znaczenia. Utwór RobertaVentimiglii „Liebestod” wykorzystuje nie tylko możliwości śpiewaka jako instrumentalisty,wpisując w partię głosu dźwięki wykonywane na krotalu, dzwonie rurowym oraznacowbellu, ale również eksploruje techniki rozszerzonegłosuzwiązane z szeptem, ćwierćtonamiczy różnymi rodzajami śpiewu.