Kompozytor i teoretyk muzyki urodzony w 1994 roku w Krakowie. Studiował kompozycję na Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie prof. dr hab. Marcela Chyrzyńskiego. Ukończył również teorię muzyki pod kierunkiem prof. dr hab. Teresy Maleckiej. Aktualnie jest studentem w Szkole Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie kompozycji prof. dr hab. Agaty Zubel-Moc. W obszarze jego zainteresowań znajdują się relacje między muzyką a sztukami wizualnymi, przestrzeń ciszy w muzyce i eksploracja rozszerzonych technik wykonawczych.
Syndrom retro-nostalgii
W referacie chciałbym poruszyć kwestię relacji do przeszłości, określanej jako retro-nostalgia. Jest to specyficzny rodzaj tęsknoty za przeszłością, która miała miejsce tuż poza zasięgiem pamięci twórcy. Ze względu na brak osobistych doświadczeń i wspomnień, obraz tego, co minione, kreowany jest na podstawie pamięci zbiorowej. Prowadzi to do zniekształceń i skłonności do pewnego idealizowania. Zjawisko to chciałbym omówić na przykładzie twórczości wybranych przedstawicieli najmłodszego pokolenia polskich kompozytorów, przede wszystkim Andrzeja Kwiecińskiego, Pawła Malinowskiego i Piotra Peszata.
W ramach mojej refleksji chciałbym podjąć próbę nakreślenia zbioru cech konstytutywnych, syndromu definiującego retro-nostalgię. Zamierzam położyć nacisk na takie kwestie jak stosunek twórców do popkultury, zaangażowanie w kwestie społeczne, fascynacja nieaktualną już dziś technologią przeszłości. W ramach wystąpienia zamierzam również odnieść się do zagadnienia relacji retro-nostalgii do postmodernizmu, surkonwencjonalizmu i intertekstualności.