Skrzypaczka, teoretyk muzyki, pedagog. Jako teoretyk stara się łączyć zagadnienia wiolinistyczne ze współczesną myślą o muzyce, stawiając w kręgu zainteresowań ekspresję, na czele z topiką, a także zagadnienia z zakresu performatyki i humanistyki w muzycznym kontekście. Obok pracy naukowej jej wielką pasją jest dydaktyka i wprowadzanie najmłodszych w arkana sztuki muzycznej, w czym spełnia się obecnie jako nauczyciel przedmiotów teoretycznych w Szkole Muzycznej I st. w Trzcianie oraz w Zespole Szkół Muzycznych w Wieliczce.
Koncert jako metafora społeczeństwa? O muzycznych relacjach w socjologicznym kontekście na przykładzie Koncertu à rebours Tadeusza Wieleckiego
„Primo: sprawić, aby dwa elementy, które w sposób nieunikniony – już choćby poprzez sam fakt umieszczenia ich wobec siebie – wejść muszą we wzajemne relacje (skrzypce i orkiestra), powodowały jednak wrażenie, że są niezależne, bez związku. Secundo: w ten sposób uzyskać sytuację dramatyczności. […] Tertio: idea bardziej ogólna: nie skrzypce, lecz człowiek; nie orkiestra, lecz społeczność. Metafora” (Tadeusz Wielecki). Podążając za słowami kompozytora, opierając swoje tezy na współczesnej myśli socjologicznej, dokonam próby interpretacji Koncertu à rebours, w szczególności pod względem relacji, jakie zachodzą między dwoma podmiotami wykonawczymi – solistą a orkiestrą. Wracając do idei koncertu jako gatunku, zadam także pytanie, w czym przejawia się owo „bycie à rebours” i czy – przewrotny bądź co bądź – tytuł utworu sam w sobie nie jest… na opak.