Słuchaczka Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, absolwentka teorii muzyki tejże uczelni (2020) oraz absolwentka muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (2023). Obecnie, pod kierunkiem dr hab. Agnieszki Draus (prof. AMKP) oraz dr Iwony Sowińskiej-Fruhtrunk przygotowuje dysertację poświęconą interpretacji twórczości muzycznej XX wieku w świetle wątków filozofii plastyczności Catherine Malabou. Sekretarz czasopisma „Teoria muzyki. Studia, interpretacje, dokumentacje” i współredaktorka „Kwartalnika Młodych Muzykologów UJ”. W ostatnich latach współpracowała z Polskim Wydawnictwem Muzycznym, wydawnictwem Musica Iagiellonica oraz Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina.
O muzycznej wolności, nowości i transgresji. Fluorescencje Krzysztofa Pendereckiego
Zrodzony z końcem lat 50-tych XX wieku sonoryzm polski należał do muzycznych odkryć i „momentów różnicy” (termin za M.A. Sosnowskim). Za sprawą wyposażenia w wartość ekspresyjną zdołał osiągnąć status utrwalonego dziedzictwa, a zarazem, jako kierunek awangardowy, stał się przykładem nowości związanej z transgresją – kategorią charakterystyczną dla artystycznych dokonań doby współczesności. Przekraczanie granic w wymiarze „odpowiedzialnej wolności” charakteryzuje już pierwsze sonorystyczne dzieła Krzysztofa Pendereckiego. W humanistycznej perspektywie ich znaczenie rozważać można dziś w relacji z współczesną filozofią. Celem referatu jest interpretacja Fluorescencji w świetle myśli Catherine Malabou – filozofki łączonej z nurtem tzw. nowego materializmu. Charakteryzując „inność bez transcendencji”, uwypukla ona wartość wszelkich oddolnych różnic, uznawanych za najistotniejsze źródło estetycznej oryginalności.